امید

هر دو رله و PLC دستگاه هایی هستند که در سیستم های کنترل الکتریکی و الکترونیکی برای اتوماسیون فرآیند استفاده می شوند.

      سیستم کنترلی که با استفاده از رله طراحی شده است به عنوان کنترل منطقی رله (RLC) شناخته می شود.

      به طور مشابه، یک سیستم کنترل طراحی شده با استفاده از یک میکروکنترلر و سایر دستگاه های سوئیچینگ حالت جامد به عنوان کنترل منطقی قابل برنامه ریزی (PLC) شناخته می شود.

در این مقاله با بررسی پارامترهای مختلف از جمله تعریف پایه، اجزا، عملکرد، حافظه، ورودی/خروجی، برنامه‌ها و غیره به تمام تفاوت‌های اصلی بین رله و PLC می‌پردازیم. اما قبل از اینکه در مورد تفاوت ها بحث کنیم، اجازه دهید با برخی از اصول اولیه رله و PLC شروع کنیم تا درک تفاوت بین آنها آسان تر باشد.
رله چیست؟

کلید برقی که برای سوئیچ کردن مدار با توان بالا با کمک مدار کم توان استفاده می شود رله نامیده می شود. بنابراین، به عبارت ساده، رله چیزی نیست جز کلیدی که توسط برق کار می کند.

یک رله معمولی شامل مجموعه ای از ترمینال های ورودی و مجموعه ای از پایانه های تماس عملیاتی است. که در آن، ترمینال های ورودی برای ورودی سیگنال های کنترلی یک یا چندگانه ارائه می شوند.

بر اساس ساخت و طراحی، دو نوع رله وجود دارد که عبارتند از رله الکترومغناطیسی و رله حالت جامد. یک رله الکترومغناطیسی از یک سیم پیچ به دور یک هسته آهنی نرم پیچیده می شود، با هسته آهنی مسیری با عدم تمایل کم برای جریان شار مغناطیسی فراهم می کند. همچنین از یک آرمیچر متحرک و یک سیستم تماس تشکیل شده است. از طرفی رله های حالت جامد از هیچ قسمت متحرکی تشکیل نمی شوند و به جای آهنربای الکتریکی از دستگاه های نیمه هادی استفاده می کنند.

رله ها در چنین کاربردهایی مورد استفاده قرار می گیرند که در آن لازم است عملکرد یک مدار الکتریکی یا الکترونیکی توسط یک سیگنال الکتریکی کم توان کنترل شود یا چندین مدار باید توسط یک سیگنال الکتریکی کنترل شوند. برخی از کاربردهای عملی رله ها در مدارهای الکترونیکی، لوازم خانگی، سیگنالینگ و کنترل راه آهن، مدارهای کنترل موتور، سیستم های تولید و انتقال نیرو و غیره است.
PLC چیست؟

PLC مخفف Programmable Logic Controller است. PLC اساسا یک دستگاه میکروکنترلر است که برای خودکارسازی فرآیندها در صنایع استفاده می شود.

یک PLC معمولی شامل یک ماژول ورودی، یک عنصر پردازش، یک برنامه (نرم افزار PLC)، یک منبع تغذیه و یک ماژول خروجی است. یک کنترل کننده منطقی قابل برنامه ریزی (PLC) یک سیگنال ورودی را از دستگاه های ورودی مانند سنسورها دریافت می کند و این سیگنال های ورودی را بر اساس دستورالعمل ها پردازش می کند تا خروجی های مورد نظر را تولید کند.

مکانیزمی به نام HMI (Human Machine Interface) برای تعامل با PLC در زمان واقعی استفاده می شود. HMI یک رابط بر روی یک صفحه دیجیتال فراهم می کند که از طریق آن کاربر می تواند دستورالعمل ها را در PLC وارد کند و می تواند تنظیمات سیستم را تغییر دهد.

یک PLC با استفاده از انواع مختلف زبان برنامه نویسی مانند نمودار بلوکی، منطق نردبانی، برنامه نویسی ساختاری و غیره برای انجام یک کار خاص برنامه ریزی می شود. در عمل PLC ها در دو نسخه Compact PLC و Modular PLC عرضه می شوند. PLC ها دستگاه های کنترلی هستند که انعطاف و استحکام بیشتری را در سیستم های کنترل فراهم می کنند. PLC ها در صنایع مختلفی مانند گاز و نفت، تولید برق، پتروشیمی، زیست پزشکی، تولید سیمان و غیره کاربرد دارند.

منبع